dinsdag 12 mei 2009

'Koos is een móórdvent'

Naar een Afscheidsparty in Villa Het Witte Huis te Nieuw Loosdrecht. Koos neemt afscheid. Koos is wat je noemt een pregnant personage. Een type. Hij heeft wit haar, dikke gele borstelige wenkbrauwen en een vreemde hese stem. Hij is franchise-gever, zoals dat heet. Er zijn onder Koos' hoede 360 winkels opgestart, in diverse door hem ontwikkelde Formules. Ik ga samen met Hani501, onze partyspecialist. Zij is wegens haar contactuele kwaliteiten ontzettend geliefd bij de mensen.

Het is een avond met veel toespraakjes en met cabaret-door-het-voltallige-personeel. Hani510 en ik gaan voor een dubbele fotopagina in het magazine. Zij doet de foto's, ik de quotes. Het is confronterend samenwerken. Zelf ben ik in professionele partysituaties soms wat kort door de bocht - zeker als ik 20 quotes moet verzamelen. Dan is het doel van mijn gesprekjes een goeie quote en als die quote niet komt, dan denk ik: Nou dan niet.

Hani501 daarentegen gaat door tot ze de mensen los heeft, maar daar neemt ze waar nodig wel een half uur de tijd voor. Zij is een waarlijk goed mens. Niet dat ik een slecht mens ben, maar ik ben wel productiegericht. Besteed af en toe gráág een avond aan een Afscheid, maar nog liever besteed ik mijn tijd aan de edele kunst van het pianospel.

De 20 quotes die ik scoor zijn 20 variaties op één thema. Dat thema is: 'Koos is een móórdvent'. Die quote komt uit de mond van een volgeling die herhaalde malen benadrukt dat het goed is dat Koos stopt.

Het is een leerzame avond. Ik ben - al zeg ik het zelf - tamelijk goed met ondernemers, directeuren en commissarissen, maar iets minder met het lagere echelon... Niet omdat ik die minder vind, maar omdat ik altijd op zoek ben naar quotes. Noem het beroepsdeformatie. Van Hani501 leer ik hoe ik toeschietelijker kan zijn jegens secretarella's, zodat ze ook wat leuks zeggen. Hani501 leert van mij hoe ze haar werktijd zou kunnen inperken en tijd voor zichzelf. Tijd voor even niets, voor Woe-Wei. Daar moet je wel wat voor doen. Op een gegeven moment sta ik bijna te stampvoeten dat ik nú weg wil. Dat het me niet kan schelen dat we Koos nog niet op de foto hebben. En maar één vrouw. Dat ik omval. Instort. Dat ik nú naar huis wil.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten