Staketsel

Nu ik de afgelopen maand onthuld heb dat ik in mijn studententijd en werkster ben geweest en aspiraties voor het cabaret had, kan er nog wel een jeugddroom bij. Dit blog wordt steeds meer een autobiografie.

Wandelend door de Duitse wouden stuit je regelmatig op zetels voor jagers, van waaruit zij op zwijnen en herten schieten. Voor het kerstmaaltje. De hoge zetels zijn zelfgefabriekte modelletjes. Als ik deze zie denk ik het woord 'staketsel'.

Toen ik 18 was en het gymnasium ten einde liep wilde ik verder met tekenen. Hoe de gesprekken thuis over de toekomstplannen gingen herinner ik me niet meer, wel dat ik niet naar de Kunstacademie mocht, en wel naar de lerarenopleiding. In het noorden had je Ubbo Emmius, met een dependance in Groningen en een in Leeuwarden.

Ik werd uitgenodigd door Leeuwarden en moest voor de toelating een paar opdrachten maken. Een daarvan was 'staketsel'. Ik wist niet wat dat was en werd daar vreselijk onzeker en in paniek van, beducht dat ik iets zou maken dat helemaal de plank mis sloeg. Woordenboeken en encyclopedieën, definities vond ik er wel, maar geen plaatjes. Tegenwoordig zou je even afbeeldingen googelen en zo ideeën opdoen.

Ik maakte een soort drie-kleine-kleutertjes-die-zaten-op-een-hek (maar zonder kleutertjes). Het was knullig, want dat ik niet goed van timmeren wist was overduidelijk. En ook niet van staketsels, zie ik nu ik alsnog het woord 'staketsel' google. Toch mocht ik komen.

Maar ik wilde niet naar Leeuwarden, ik wilde naar Groningen. En zo werd het een Studie Nederlands