Metro in de mist

Zonder bolide is het leven anders. Je hebt wat meer tijd nodig, minstens anderhalf keer zoveel, en er zijn veel meer mensen tot wie je je moet verhouden. Eigenlijk valt best mee

Van de Oudenoord tot de Joan Muyskenweg, van deur tot deur, is precies een uur. Tien minuten lopen, tien minuten wachten (vertraging), twintig minuten treinen, vijf minuten broodjes kopen op Amstel, tien minuten wachten, vijf minuten metro 51 naar Overamstel, vijf minuten lopen. Er valt theoretisch zelfs nog winst te behalen als de aansluitingen beter zijn. Waar je niet op moet rekenen natuurlijk.

Onderweg lees ik trouwens dat het autoverkeer enorme hinder heeft van de mist.

Van de week moet ik veelvuldig naar 'de provincie': zoals naar Scherpenzeel en naar Mijdrecht. Steeds denk ik wanhopig: hoe kóm je daar? Ik vraag de garage met klem wanneer de bolide weer klaar is, maar de garage is maar een kleine garage, daar heb ik hem op uitgekozen, met maar twee mannen, van wie een steeds achter de computer. De andere durft niets te beloven: 'Ik heb maar twee handjes.'