Lekker brommen

Vandaag zingen we  'Mackie Messer' en 'Seeräuber Jenny'.

Het thema van deze Weill-les is de mannen. Van de 57 deenemers zijn 50 vrouw en 7 man. De zeven mannen zijn zes oude bassen en één vrij jonge tenor. Omdat de mannen met zo weinig zijn klinkt het nog duidelijker hoe onzeker ze zingen. Het werkt een beetje op de lachspieren, Hani501 noemt ze Dad's Army. Heel raak!

De (Duitse) dirigent wordt elke week een beetje nerveuzer. Zijn Nederlands wordt steeds moeizamer, waardoor de koorleden hem nog meer verbeteren. 'Haarstikke fain, haarstikke goed, haarstikke loik,' prijst hij ons.

Op een gegeven moment vraagt hij of er misschien een paar alten zijn die de tenorpartij willen meezingen. Want die ene tenor kan dat echt niet in zijn eentje. Hani501 en ik verplaatsen ons naar de tenor. Lekker brommen, leg ik de ontrouw aan de achterblijvende alten uit.

Ook de tenorpartij is moeilijk, maar wel er is veel energie en enthousiasme vrijgekomen bij deze verhuizing.

Ik ben zo enthousiast dat ik de dirigent na afloop zeg dat ik het zo leuk vind. 'O', zegt hij beduusd, 'maar het is nog maar mijn eerste cursus, ik weet het niet, ik moet het nog leren.' 'Wij zijn ook geen makkelijk koor,' leg ik de schuld van alles bij ons. 'Wat dan?' vraagt hij. 'Wij kunnen er niks van', verklap ik (alsof hij dat nog niet gemerkt heeft), 'en we zijn heel eigenwijs'.  Beide spreekt hij tegen.

Deze versie van Mackie Messer stuurt Hani501 na afloop.