Bach

Ja, over straat zwerven is goed. Want dan loop ik door de onderdoorgang van het Rijksmuseum en hoor ik prachtige Bach-muziek! Roept herinneringen  op aan mij eerste jaren in Amsterdam, jaren tachtig, toen ik een zeer zoekende ziel was, geen betaalde baan had en denk ik best veel over straat slenterde. Schitterende straatmuzikanten had je toen daar. Er was een heel verdeelsysteem van de onderdoorgang, hoorde ik eens, vanwege daar de prachtige akoustiek is, en omdat wandelaars daar geen haast hebbben. Daar viel te verdienen voor straatmuzikanten. Ik meen me te herinneren dat er maar twee tegelijk mochten. 

Nu klinkt het alsof er een majestueus kerkorgel speelt. Het blijkt één accordeon, één accoreonist. Hij heeft - zo valt te lezen op zijn cd'tje - een Russische naam: Evgeny Suvorkin. Hij kijkt niet op of om. Als ik in het Engels vraag vraag hoeveel het cd'tje kost antwoordt hij met een Vlaams accent. Daarna gaat hij door in het Russisch tegen een andere Russische voorbijganger. Ze hebben het over Oekraïne. 

Thuis luister ik helemaal gelukkig naar de toccata's van Bach van deze accordeonist, gekopieerd op een cd'tje van Kruitvat. Het is een muzikant die jaren geleden alweer cum laude is afgestudeerd aan het Conservatorium van Nizhny Novgorod. En daarna in Gent. En nu is hij muziekleraar bij twee Vlaamse muziekscholen. En af en toe blijkbaar straatmuzikant onder het Rijksmuseum. Dit geluid en deze 'knopaccordeon' heet typisch Russisch te zijn. Práchtig!