De Kerk Is Vol

Gisteravond vast Kerstdiner gedaan, om met Kerst-zelf in een winterslaap te kunnen vallen. Na afloop van het diner zouden we samen naar de Nachtmis. Dat programma-onderdeel riep wel reactie op bij de gasten, want we zijn allemaal ex-kerkelijk. Ex-gereformeerd of ex-katholiek, en al lang niet meer gewend om naar een kerk te gaan.

Voor deze gelegenheid hadden wij de Jezuïetenkerk De Krijtberg aan het Singel uitgezocht. Die nachtdienst was op een tijdstip dat we èn lekker konden tafelen èn dat iedereen die Eerste Kerstdag bij de oude moeder had afgesproken toch voldoende nachtrust zou kunnen krijgen.

We waren gewaarschuwd: op de website van De Krijtberg stond: 'Vol=vol, en dat kan al om 19.05 al zo zijn.' Zo was het dan ook om 21.55 uur, voor de Mis die 22.15 zou beginnen. 'De Kerk Is Vol', stond aan de deur gespijkerd, en de deur was op slot. Toen zijn we maar naar café De Pieper getogen, wat al met al bijzonder hartverwarmend en in die zin ook best stichtend was. En laat werd.

Vanmorgen ons uit bed gehesen nog eens een Plechtige Hoogmis geprobeerd. Voorlopig zien ze ons niet meer bij De Krijtberg, we gingen nu naar de Onze Lieve Vrouwekerk aan de Keizersgracht. Ook daar was het weer een drukte van jewelste, nu kwam het van de Syrisch orthodoxen wier dienst was uitgelopen. Prachtige mensen met weer heel andere rituelen: gouden kronen op hun hoofd, de vrouwen droegen witte of zwarte kanten doeken over hun haar, en na afloop wilde iedereen met de voorganger op de foto.

Bij dat gedoe van de Syrisch orthodoxen viel de katholieke mis, met toch ook al de nodige roomse heisa (naar Gerard Reve), geheel in het niet. De priesters (de katholieke dus) waren een stelletje mompelaars, niet te verstaan, en zeker niet als ze hun tekst in het Engels samenvatten. Echt types voor een goede persiflage. Maar ze bedoelden het goed en er was het prachtige Alphonsuskoor, dat de Kronungsmesse van Mozart zong. Mooi, mooi, mooi. Tegen de tijd dat onze mis voorbij was propten de Surinamers alweer achterin de kerk, omdat hún dienst alweer moest beginnen. Ontkerkelijking? De kerk is vol!

Misschien wil ik volgend jaar toch weer eens naar een hervormde kerk, om daar luid het Ere Zij God (in den Hoge, in den Hoge, in den Ho-ho-ge) en Gloria in Excelsis Deo mee te kunnen zingen. Dat luide zingen mis ik wel bij de papen.

De rest van de kerstdag hebben we volgens plan in coma gelegen.