The Who bij Chez Favié

Het is fantastisch wandelen, zo aan het eind van de middag in het Amsterdamse Bos. Bijna donker al, boven de Bosbaan hangen wondere flarden mist, tot twee, drie meter hoogte. Boven de bomen achter ons schijnt helder de volle maan.

Waar nog een bakje van het een of ander te scoren zo tegen zessen? Bij Chez Favié, het enige cafétje in het Amsterdamse Bos met karakter. Er staat een gezin van voluptueuze rasechte Amsterdammers met het hart op de juiste plaats. Het motto van het café: 'Chez Favié: le paradis pour l'homme et le chien'. Wie niet van honden houdt moet er niet naar toe, want er komen veel Amsterdammers daar met het hart op de goede plaats, die echter niet hun hond in de hand, laat staan onder de duim hebben.

Vandaag doet vader Favié een beetje wild. 'Ik ben niet dronken hoor', zegt hij, 'maar lyrisch. Ik heb net een dvd gekregen van The Who. Het is alsof je hele leven aan je voorbij trekt.' Hij heeft een levensgroot beeldscherm aan de wand en een goeie geluidsinstallatie. Aan de wand gaan Roger Daltrey en Pete Townshend uit hun bol. Het is een opname van een optreden uit 2002, Frans ondertiteld.

Zingend brengt Favié ons koffie en Glühwein. Bobby blijkt ook van The Who. Eigenlijk zijn alle mannen in het café van The Who, en ze kissebissen over wie van The Who nu al dood is en wie niet. Over Keith Moon zijn ze het eens, maar over John Entwistle verschillen ze van mening. Maar muziek verbroedert, ze zingen mee met 'Behind Blue Eyes' - allemaal een beetje vals - maar ze zingen hun hart uit hun lijf. 'No one knows what its like / To be the bad man / To be the sad man / Behind blue eyes // No one knows what its like / To be hated / To be fated / To telling only lies // But my dreams / They arent as empty / As my conscience seems to be / I have hours, only lonely / My love is vengeance / Thats never free...

Aan mij is dit indertijd toch echt geheel voorbijgegaan. 'See me, feel me, touch me, heal me', dat herinner ik me wel van The Who, maar dit? Het was ook meer mánnenmuziek, meent Bobby nu. Jóngensmuziek, zeg ik, en ik zing met lichte spot na: 'To be the bad man / To be the sad man...' Bobby, onsterfelijk beledigd: 'Ik zeg toch, het was mánnenmuziek? Als jullie (jullie?) dat niet begrijpen, dat maakt het alleen maar mooier.'

YouTube Behind Blue Eyes (1)
YouTube Behind Blue Eyes (2)