Lentegroen (1)

Hani501 kwam op ziekenbezoek. Ze heeft een nieuwe auto gekocht vandaag. Hoera. Ik moet nog even geduld beoefenen voor ik een nieuwe wagen kan kopen, maar daarom kan ik des te blijer zijn om andervrouws bolide. De auto betekent steeds meer voor de vrouw, zo stond gisteren in de krant. Goh...

Ze heeft straks een lentegroene Citroen Saxo. En alles doet het. Voorzien van alle gemakken, die iedereen doodgewoon vindt, zoals stuurbekrachtiging, elektrische ramen, centrale deurvergrendeling, sigarettenaansteker (waar de TomTom op aangesloten moet), maar de gebruiker van oude bakken kent louter ongemak en heeft dat jarenlang goedgepraat. Heb ik laatst nog met Nichtje ons slap om gelachen - zíj heeft een oude Polo, waar de verwarming het niet van doet. Als het mist moet ze uit het zijraam hangen om te kunnen kijken waar ze rijdt. En dan vragen meerijders: Kan dat raampje niet dicht? Het is kóud? Nee, dat raampje kan even niet dicht. Hoe je je dan scháámt.

Bij Hani501 deden de laatste maanden kilometerteller, snelheidsmeter en benzinemeter het niet meer. Best onhandig. Maar voor mensen die oude bakken rijden is haast geen ongemak erg genoeg. Je auto dáárom vervangen klinkt als: een nieuwe auto kopen als de asbak vol is. De grens van het ongemak was nu blijkbaar bereikt. Van de weeromstuit maakt ze zich nu al zorgen over die elektrische ramen, want als dat mechaniek het begeeft, kunnen die ramen dan nog wel open?

Ze belde vanmorgen al om vijf over negen met het heuglijke nieuws. Gaan we proefrijden? riep ik enthousiast, hoewel nog te bedde, want ik ben een fanatiek proefrijder. Ze zou gráág willen, maar dat zat er nog even niet in. Eerst moet de garagehouder de lentegroene Saxo nog rijklaar maken. Nieuwe lentegroene banden, lentegroene distributiesnaar, lentegroene radio..., en als dat er allemaal op en aan zit, woensdag, dan kunnen we.