Polaroid

Polaroid stopt ermee. Dat is nog eens treurig nieuws. Ik ken diverse mensen met indrukwekkende verzamelingen polaroid-foto's, vooral gescoord in Amsterdamse cafés. Zelf ben ik ook al jaren een fervent verzamelaar. Jaren geleden begon dat, toen ik een tijd erg hard werkte en veel buitenshuis at. Het leven leek wel een soort opwindend, maar eigenlijk was het saai, at ik voortdurend met werkcontacten en verwaarloosde ik de vriendinnen.

De Polaroid-foto's moesten het bewijs vormen dat het allemaal de moeite waard was. Dat het leven dat ik leidde 'het volle leven' was. De serie aanleggen was ook leuk. Regelmatig kwam in de restaurants en kroegen een 'rozenman' langs, doorgaans een Indier of een Pakistani, die dinerende mensen als romantische herinnering een roos en een polaroid aanbood. Voor vijf gulden. En toen de euro kwam vroegen ze vijf euro. Eerst liepen ze twee vrouwen altijd voorbij, maar ze leerden dat die ook klandizie gaven. En ik dong af, werd als vaste afnemer desalniettemin beste vrienden met de Paki's. De eerste tien stelden nog niet zoveel voor, maar er groeide een fascinerende stapel. Wat zegt zóiets over mij, over het stadse leven in de 21e eeuw?

Inmiddels liggen er al 131 Polaroids naast mijn scanner. Het zijn idiote foto's met als enige constante: ik. Vaak zijn de kiekjes onscherp en bijna iedereen staat er lelijk op. Je wist een paar basisregels op te stellen om ze niet al te lelijk te laten zijn: naast elkaar gaan zitten in plaats van tegenover elkaar; niet naar elkaar toe buigen; breed stralen. Soms weet ik niet eens wie er met me op de foto staat. Een vreemd personage met wie ik levensverhalen uitwisselde. Waar het die avond over ging en hoe de avond verliep weet ik meestal nog wel.

Ze staan al jaren bijeen op mijn website 'Het Volle Leven'. De meeste foto's heb ik 's nachts vóór ik in bed stapte op de site gezet en een link naar het personage in kwestie gemaild met de tekst: 'Daar sta je'.

De reeks groeit nog steeds, al gaat het nog maar heel langzaam, omdat ik al jaren graag zelf kook en thuis eet. Veel Paki's stopten met de rozenverkoop en verkopen alleen nog Polaroids. Hoewel de meeste cafébezoekers hen hooghartig afwijzen is er blijkbaar nog steeds voldoende klandizie om het métier vol te houden. Zou deze folklore stoppen nu Polaroid ermee stopt? Jammer hoor!

Het einde van Polaroid
Mijn reeks Het Volle Leven