Zo heeft iedereen haar Witte Pasen. Gefotografeerd door het raam, want van de deur open schrik je zo. Elke keer als even de zon doorbreekt en je denkt: nu maar naar buiten dan, kom laten we naar de Waterleidingduinen gaan, dan schrikken vervolgens hagel en sneeuw je weer af. Voordeel is wel dat je zo vanzelf een onverwacht huiselijke paasvakantie krijgt met eindeloze lees-, kook- en bedmomenten. Wat lees jij? Is het mooi? Wat kook jij? Mmm, héérlijk! en Zullen we nog maar een uurtje blijven liggen?Drie boeken las ik: Laat me niet alleen van Renate Dorrestein (het Boekenweekessay), Het uur tussen hond en wolf van Silke Scheuermann en Persepolis van Marjane Satrapi.
Laat me niet alleen vond ik helaas niet zo boeiend. Dorrestein heeft helemaal gelijk, daar niet van. Het is inderdaad van de gekke dat vijftigers en zestigers proberen uit te stralen dat zij dertigers zijn, het is beter elke leeftijd op zijn eigen merites te beoordelen, maar het komt op mij over als een beetje een gelijkhebberig boek, met zogenaamd komische noten, die ik niet komisch vind. Liever zou ik willen dat ze reflecteert op hoe het is om 54 te zijn en je leven geleefd te hebben zoals het aan je voorbij ging en je het geleefd hebt en hoe het voelt om zoveel rimpels te hebben, om maar wat te noemen. Aardig om te lezen, maar vooral om daarna te kunnen formuleren wat je liefst van een boek verwacht.
Het uur tussen hond en wolf gaat over twee zusjes van rond de dertig. Het zijn jonge vrouwen die het maatschappelijk best aardig lukt, ze werken als kunstenares en als journaliste, maar in de vrije tijd en de liefde wil het allemaal niet zo lukken. De ik-figuur, de journaliste, is de jongste. Zij heeft jaren in Rome gewoond, waar ze oudere minnaars had en ook even getrouwd is geweest. Haar zus is behoorlijk alcolholverslaafd. De ik wordt verliefd op de vriend van de oudste en raakt ook nog eens involved met haar zusters lesbische aanbidster. Het leven is grenzeloos, stuurloos, richtingloos. Mooi zoals Silke Scheuermann haar lezers mee het boek inzuigt. Zij is theaterwetenschapster te Frankfurt. Warm aanbevolen.
De Iraanse kunstenares Marjane Satrapi is een vertegenwoordiger van de autobiografische strip, het genre dat bekendheid kreeg met Maus van Art Spiegelman. Naast strips schrijft en illustreert Satrapi ook kinderboeken. Van haar beroemde stripboek Persepolis heeft ze vorige jaar ook een animatiefilm gemaakt, waarmee ze juryprijs won tijdens het filmfestival in Cannes in 2007. Zeer aanbevelenswaardig. De Iraanse geschiedenis zoals beleefd door een naar kennis en invloed hongerend kind, dat in 1979 een jaar of tien was. De schijnbaar simpele tekeningen en teksten bieden zoveel meer inzicht dan een journalistieke samenvatting. Warm aanbevolen.
Interview met Silke Scheuermann
Geen opmerkingen:
Een reactie posten