woensdag 25 juni 2008

Het Ego en het Zelf

Discussie op het werk, over wie van ons er al dan niet een 'ego' heeft. Al lang weer vergeten hoe we erop kwamen. RoRo7 is van mening dat ik een enorm ego heb. 'Goh', zeg ik beledigd, 'ik hoor juist regelmatig dat het zo prettig is dat ik géén ego heb. Of beter: dat ik geen lást van mijn ego heb. Dat schijnt heel goed te zijn, dus die gedachte heb ik gaarne geinternaliseerd.'

'Maar jij hebt een enorme manifestatiedrang', reageert RoRo7, 'dus heb je een groot ego'. Vinnie vindt manifestatiedrang wat anders dan een ego, manifestatiedrang heeft te maken met zelfbewustzijn, zegt hij.

'En hoe zit het met het ego van Vinnie?' vraag ik. 'Vinnie heeft helemáál geen ego,' is RoRo7's snelle oordeel. Vinnie ook beledigd. En Bien? 'Die heeft een middelmatig ego.' Bien óók beledigd. En Iris? 'Dat weet ik nog niet, maar die heeft meer ego dan Bien.' Over haar eigen ego zegt RoRo7: 'Dat is natuurlijk normaal.'

We komen erachter dat eigenlijk niemand van ons precies weet wat het is, het Ego, en waarom we allemaal zo beledigd zijn door welke typering dan ook die zij ons toebedeelt. We hebben afgesproken dat we een leergang Afbreken en Opbouwen van Ego's gaan aanvragen bij de directie.

In de loop naar deze leerggang toe leert googelen alvast op dat het Ego in contrast staat tot het Zelf, en het prachtige inzicht: 'Een pretentieloos onbelangrijk ego, misschien zelfs een beetje maf (leer te lachen om jezelf), geeft ruimte voor de mentaal ontspannen toestand van innerlijke vriendelijkheid, en voor zo veel mogelijk genieten van je bestaan.'

Voor wie mateloos geinteresseerd is geraakt: Levenskwaliteit.nl ; Vijfdedimensie.nl ; Injewaarheid.nl

Geen opmerkingen:

Een reactie posten