Philicorda

Ineens viel gisteren het woord *Philicorda*. Broerlief en ik waren na de vakantiefoto's aan het pianospelen geslagen, we probeerden quatre mains. Allebei met leesbril op de neus, ook weer boeiend.

Zwager wou ook wel, dat zag je, maar hij geldt niet als pianospeler. Nu bleek dat hij niet goed mee durfde doen, omdat hij dacht dat wij allemaal briljant speelden, want bij ons thuis hadden vroeger twee orgels (een harmonium en een bijna-kerkorgel van het merk Eminent) en een piano gestaan. Die piano staat trouwens nu bij hen, maar ze spelen er nooit op.

Zwager ontboezemde ineens dat hij best zou willen spelen, en ook had gespeeld vroeger, maar niet op een piano, maar op een Philicorda. De Philicorda! Het elektronisch wonderorgeltje van de gereformeerde gezinnen in de jaren zestig en zeventig.

Onwillekeurig klonk er een zweem van trots over hun Philicorda te beluisteren. Want zij hadden echt niet zo'n klein ukkel gehad, zoals op de foto, nee, zij hadden wel een Philicorda met twee klavieren en een rijtje voetpedalen! Als je Philicorda-afbeeldingen googelt, dan krijg je enorm veel hits en zie dat er ook vrolijke huisfeestjes rond de Philicorda werden georganiseerd.

Begeerte heeft mij aangeraakt. Ik wil een Philicorda! En wel nu! Er zijn vast Philicorda-clubs.

Technische uitleg over de Philicorda, mét geluid