Ecossaise

Zuslief wil als we in augustus komen graag samen quatre mains spelen. Ik ga onmiddellijk alle boeken kopieren en naar haar opsturen, want geen grotere vreugde dan quatre mains.

Iedereen mag met mij quatre mains spelen. Ik kan er alleen (nog?) niet zo veel van. Ik vind het onbegrijpelijk hoe moeilijk het is om een zeer eenvoudige linker- of rechterpartij zonder fouten door te spelen, omdat er een ander dwars doorheen speelt.

Hierbij vast om te oefenen het stuk 'Ecossaise' van Ludwig von Beethoven. Het staat in een van de drie quatre mains-boeken die ik vorig jaar op mijn verjaardag kreeg van Reenske vlak nadat ik mijn piano had gekocht. Dat ontroerde mij toen zeer, want ik had wel een droom dat ik met verve en gevoel mooi piano zou kunnen spelen, maar nog geen enkel vertrouwen in mijn eigen kunnen. Die boeken vond ik getuigen van groot vertrouwen en commitment harerzijds.

Vorige week zaten Reenske en ik samen aan de piano en het was nog steeds behoorlijk ondoenlijk. Verbeten deden we allebei ons stinkende best, maar echt soepel ging het niet. Dus de inspanning werd afgewisseld met opluchting als we tegelijk het einde haalden van de streep en als dat weer eens niet lukte met slappe lachsalvo's en de bevrijdende constatering: Ik schaam me helemaal niet bij jou.

Dat je je niet schaamt is wel belangrijk als je als twee bijna dames op stand zo aan de piano zit te krukken. Er was geen schaamte, maar slechts dolle pret over wat het niet is, en wat het héél misschien zou kúnnen worden.

Zuslief: als je op de afbeeldingen klikt worden ze groter, dan kun je ze printen en als je geoefend hebt kom ik meespelen!