Exit Parnassia

Halverwege de vrijdagmiddag de boel de boel gelaten en afgereisd naar Parnassia. Er was wel regen en onweer voorspeld, maar de weerberichten zijn toch vaak fout. Ook gisteren.

Twee lievelingsspots heb ik aan het Noordzeestrand, die vanaf Amsterdam redelijk te bereiken zijn: Timboektoe bij Velsen-Noord aan de Noordpier van IJmuiden, en Parnassia aan Zee in de Kennemerduinen, boven Bloemendaal. Het zijn relatief rustige locaties, vergeleken met Zandvoort, Bloemendaal aan Zee en IJmuiden. Je moet er wel wat voor doen om er te komen. Voor Parnassia moet je dwars door Haarlem, voor Timboektoe door Beverwijk.

Beide spots waren altijd een beetje exclusief voor de liefhebber met een hang naar rust en goede smaak, voor zover mogelijk hier aan het strand, maar ze worden steeds geliefder en grootschaliger. Parnassia loopt werkelijk uit de hand. De uitspanning is een paar jaar geleden overgenomen door een ambitieus heerschap en sindsdien is de zaak constant in verbouwing. Het wordt steeds hipper, maar tegelijk en op een groot publiek gericht. En een theater, en vergaderzalen. En dat-is precies wat er fout gaat.

Men prijs de rust en de schoonheid van de omgeving van de Kennemerduinen, maar trekt er honderden zo niet duizenden mensen naar toe. De parkeerplek is verviervoudigd. Er zijn nu in plaats van twee maar liefst vier a vijf terrassen aan zee. Serveerden ze een paar jaar geleden nog slechts twee lekkere eenvoudige gezonde schotels, nu hebben de patat met saté en de kroket de kaart overgenomen. En het bijbehorend publiek.

Het was héérlijk aan het strand, echt, daar niet van. Helemaal moe van de zon, roze verbrand, en tenslotte in het ijskoude water weer een beetje afgekoeld. Maar het slotakkoord van de middag op het terras van Parnassia, wat de feestelijke uitsmijter had moeten zijn, werd helaas een tegenvaller. Te lange rijen, teveel mensen, geen bestek, geen personeel genoeg. In plaats van nog een koffietje om het af te leren gingen we maar naar huis.