Snuffen

Naar de dvd van de film The Notebook gekeken. Wat een draak van een film, maar hoe ontroerend ook! Ik meld Nichtje die komt eten dat ik gekeken heb en zo geroerd was, hoewel ik het echt óók een film vol clichees vond.

The Notebook is alweer van 2004. Het verhaal vangt aan met een oudere man en vrouw in een verzorgingstehuis, waarbij de man voorleest aan een vrouw, die - dement als zij is - geen sjoege heeft van haar omgeving. Hij blijkt haar het verhaal van hun liefde te vertellen en als kijker vaar je mee op hun herinneringen. Het is een beetje een obligaat raamwerk. Pas aan het eind, als je het mooie begin van hun liefde hebt gezien en ervaren, wil je je ook wel laten ontroeren door de scenes in het verzorgingshuis.

Vooral als jonge geliefden zijn ze geweldig: de jonge Allie, gespeeld door Rachel McAdams en Noah, gespeeld door Ryan Gosling. Hoe ongeloofwaardig en voorspelbaar hun liefde ook moge zijn, je slikt alles. Die twee zijn zo leuk met elkaar, dat de rest niet uitmaakt. Dat maakt dat je je gráág overgeeft aan alle snuf-momenten.

Nichtje had vorige jaar dezelfde ervaring met de film als ik. Zij vertelt dat ze in Zwitserland met personen van verschillende nationaliteiten naar zat te kijken en dat iedereen zat te snotteren. Iedereen was het er over eens dat het een draak van een film was, maar desondanks ga je om. Onweerstaanbaar. True love, daar wil iedereen wel in geloven.

Omdat Nichtje afgelopen weekend Vespa gevoederd heeft, nemen we en passant ook het boek Communiceren met dieren door (zie hieronder). Vreselijk, die taal, dat communiceren-met-je-hart, maar eigenlijk begrijpen we het precies. Als je alleen maar aanwezig bent in haast en/of met een waslijst klussen, dan is het voor Vespa ook niet fijn om in jouw aanwezigheid te verkeren en is het heel begrijpelijk dat zij liever uit wandelen gaat.