'Prachtige jaren'

Het leven is soms niet te vatten. Want na zo'n feestelijke dag rijd je de volgende ochtend ineens naar het rouwcentrum te Meppel, waar je beste vriendin haar vader wegbrengt. Zes buurmannen hadden zijn kist naar de auto gedragen.

Moeder en drie kinderen en twee buurmannen hielden mooie toespraken. Iedereen schoot vol. Wat zal je zeggen over het gemis van zo'n geliefd iemand. Op de kaart staat: 'prachtige jaren / niet treuren dat ze voorbij gingen / glimlachen dat ze er geweest zijn.'

Deze vader hield van het water. Met zijn huis aan vrij water, zijn tjalk en zijn schipperspet. Zijn ondernemerszin, zijn optimisme, zijn vechtlust, zijn hulpvaardigheid. Behouden vaart, zeiden ze bijna allemaal. Het was eenvoudig, oprecht en mooi.

Na afloop van de dienst mocht ik met de organist het orgel en zijn repertoire (Bach) doornemen. Ik wilde zo zijn map met stukken wel uit zijn handen rukken en meenemen. Daarna zaten we met de familie zaten we in de tuin aan het water, stralende zon, en kregen we lekker rijst met curry. Iedereen weer in losse kleren, op blote voeten. Heel ontspannen met gezellige kletspraatjes. Zoals die dingen gaan.

Vanavond zullen ze wel weer huilen.