Het 'na-huwelijk' als sociaal ideaal

Zat ik ineens met Ex gezellig te ouwehoeren in haar zaak. Het was vrijdagmiddag en het was tijd voor wat aandacht, over en weer. En zo niet over, dan toch wel weer. Het 'na-huwelijk'. Zou het er ooit van komen?

Er staat een groot stuk over het 'na-huwelijk' in de Volkskrant. Interview met Djoeke Veeninga (foto) die er een boek over geschreven heeft. Zij hoorde het begrip voor het eerst uit de mond van de schrijver Boeli van Leeuwen, toen ze met haar dochter en haar ex op Curaçao was en de ex en zij al negen jaar geen paar meer waren. ‘Dus je hebt een goed nahuwelijk,’ zei de schrijver, toen ze hem tegenkwamen, ‘dat is verstandig. Verstandige ouders zorgen daarvoor.’

Veeninga pleit voor goede 'na-huwelijken'. Bijna de helft van de huwelijken eindigt in een scheiding. Een groot deel van die gescheiden mensen sleept de resten van eerdere huwelijken en relaties met zich mee. Of er nu kinderen zijn of niet: de vraag dringt zich op: nu het huwelijk niet meer voor het leven is, hoe ontwikkelt het 'na-huwelijk' als nieuwe relatievorm zich?

Zij is VPRO-journalist, programmamaker, buitenlandredacteur, presentator en interviewer en schreef een boek waarin ze op zoek gaat naar het nahuwelijk als sociaal ideaal. Zelf ben ik tot nu toe wisselend goed gebleken in het concept 'na-huwelijk'. Eén Ex vindt mij nu een zusje. Ik vind dat zelf wat minder, maar dat zal komen omdat die Ex zelf geen zusjes heeft en ik vier. Voor mij is vier zussen wel genoeg. Iemand anders om mij heen noemt haar drie exen haar drie levenspartners. Het lijkt me een boek om te gaan lezen.