Kundalini-meditatie

Vanavond deden we bij les 2 van het meditatieklasje de Kundalini-meditatie, die uit vier fasen van vijftien minuten bestaat, waarbij je eerst je lichaam los schudt en de opgewekte energie (kundalini) door je hele lichaam laat stromen. Daarna ga je een kwartier dansen, en daarna een kwartier op je meditatiekussen actief de muziek laten binnenkomen, en tenslotte ga je een kwartier in stilte op je matje liggen. Ik heb het allemaal gedaan. Zonder morren, zonder grappen.

De mediatie werd begeleid door Osho-muziek. De muziek had ze al 30 jaar vertelde Juf, en voor haar was die nog steeds niet ouderwets. 'Het heeft iets oerigs', bevestigde een van de medecursistes. Als ik zo kijk naar Juf en haar Mannie die ook meedoet, dan heb ik een bruin vermoeden ik dat ze in de jaren zeventig bij de Bagwan waren en dat dat de mooiste jaren van hun leven waren.

In het meditatieklasje zit ook een zwangere vrouw, en die moest de ruimte uit tijdens het schudden en shaken van de rest. Daar de cursusruimte een 'eenkamerappartement' is moest de zwangere in het halletje zitten. Dat vond zij niet fijn. Ze begreep wel dat ze niet moest schudden, maar ze kon er toch wel bij blijven? Nee dat kon niet, want er kwam zoveel energie vrij tijdens dat schudden der mensen, dat dat hoe dan ook slecht voor de baby was. 'Maar ik vind het echt niet fijn in het halletje', probeerde ze nog. 'Het is geen halletje, het is de wachtkamer', zei Juf resoluut.

Nu moet ik weer een meditatiekussen scoren. Daar zijn waarschijnlijk veel soorten en maten van en opvattingen over. Er is ook altijd wat.