Op naar Pietermaritzburg

Jongste Nichtje gaat volgende week voor een paar maanden naar Zuid Afrika. In de stad Pietermaritzburg in Kwazulu Natal gaat ze jeugdwerk doen. Het is vrijwilligerswerk, opgezet door Youth for Christ.

Het is een project dat ze helemaal zelf moet betalen, en voor een beetje support van familie en kennissen organiseerde zij gisteren een pianorecital. Zij speelde zelf. Zij speelt geweldig. In de Pieterskerk in hartje Breukelen. Zwager WJ zat er te glimmen in de kerkbanken, niet alleen omdat Jongste Nichtje zo mooi speelde, maar ook omdat zijn overovergrootvader in die kerk organist was geweest.

Ze speelde Chopin, Beethoven, Mozart en Yann Tiersen. Vooral die laatste vind ik hartverscheurend mooi en prachtig. Iedereen was trots op de heldendaad van deze solo-piano-recital. Eén mevrouw het publiek begon steeds net iets te snel te klappen. Bijna had ik haar toegefluisterd: Kunt u niet even met ons de laatste tonen laten wegsterven? Zij bleek Jongste Nichtje's pianolerares te zijn, die na afloop omstandig werd bedankt.

Het concert was een fijn familietreffen. Bijna iedereen was er: Nichtje met zowel haar nieuwe lover als haar Beste Vriendin, beide Neven, Broerlief en Zwager uit Parijs, Zwager uit Hilversum, en heel veel mensen van hun kerk. Met Nichtje, haar nieuwe lover, haar Beste Vriendin en Zwager uit Parijs heb ik in mijn bolide rondjes om de kerk te Breukelen gereden, over de stoep wel te verstaan. Zittend op de achterbank is de auto niet zo overweldigend, begreep ik van Nichtjes nieuwe lover.

Zwager (ik heb er nogal veel, zwagers bedoel ik, het gaat nu over die van de Philicorda) had trouwens sterke herinneringen aan een Toyota Celica uit zijn jeugd. Toen hij bij de groenteboer werkte. Daar was een indrukwekkende collega geweest met een Toyota Celica, die de auto altijd frontaal op de stoep parkeerde. Dat moet ca 1980 geweest zijn, dus toen had je ook al Toyota Celica's.