Naald & draad

Met naald & draad ben ik niet goed. Toen ik klein was wilde ik dat niet leren, ik weigerde al vroeg meisjesdingen (vrouwentaken) te leren, om zo te voorkomen dat ik ooit in de traditionele vrouwenrol terecht kwam. Zo heb ik ook nooit willen leren typen, want stel je voor dat ik op enig moment als secretaresse zou eindigen. Maar dit terzijde.

Er liggen al een tijd een paar naald-&-draad-klusjes. Van twee jassen is een cruciale knoop af en van mijn nette zwarte broek hangt de zoom eruit. Ik heb het al wel eens geprobeerd, maar het blijkt niet mee te vallen om in de avonduren bij kunstlicht met leesbril +2,5 een zwarte draad door het oog van de naald te peuteren. Echt, een paar keer tevergeefs geprobeerd. Voel je je echt randdebiel. Moet ik dan een LOEP kopen om een draad door een naald te halen? De kledingstukken in kwestie hangen al zo lang ongebruikt dat ik in staat ben ze in de Humanitas-bak te gooien en te vervangen.

Lucie Theodora, dat is te gek voor woorden, spreek ik mijzelf ernstig toe. Waar heb je het over, over een knoop, een zoom! Shame! 'Je hebt een hele naaidoos vol met naalden, spelden, knopen, lintjes', zegt Bobby van het weekend verbaasd. En vraagt of ik een losse naad theoretisch in een trui van hem zou kunnen herstellen. Theoretisch. Nee, antwoord ik stellig. Die naaidoos heb ik alleen maar voor de heb.

Wat kun je jezelf toch wat wijsmaken. Even twéé leesbrillen op is de oplossing om de draad door de naald te krijgen. Vijf minuten zoompje in de broek, vijf minuten knoop aan de jas.