Skopo

In de karst logeren we in het dorpje Skopo, in een agriturismo farm. Wel een beetje luxe, vier sterren maar liefst, maar iets anders is er niet. Dit is geen toeristisch gebied. De meeste mensen spreken geen woord Engels of Duits, alleen Italiaans, maar dat kan ik dan weer niet. Maar ach, met handen en voeten redden we ons wel. Er zijn te Skopo vooral wijngaarden, winkels zijn er niet en een internetcomputers zijn hier al helemaal niet. Vandaar dat ik al dagen niet geblogd heb. Nu zit ik in Triest, in een luidruchtig stinkcafe, maar wel met een internetcomputer.

De broer van de overgrootvader van onze gastheer te Skopo was uitvinder. Aan hem is een kamertje gewijd. Hij vond ooit de 'aerocopter' uit, de voorloper van de helicopter. In het kamertje hangen tekeningen en een model. Hij was de professor van de familie, studeerde in Wenen en werkte in Wenen en Triest. Hij vond meer uit, hij had op diverse apparaten een patent. Ik heb geen aantekeningen gemaakt en schrijf nu alles op vol halve waarheden en nog erger: fouten. Deze tekst wordt wellicht hopelijk aangevuld en verbeterd.

Skopo is mooi. Heel eenvoudig, eigenlijk niets. Maar oud. Al die wijnbouw en grote klusters woningen / wijnboerderijen. Hele families moeten er wonen. Bij 'onze' familie woont een broer, waarvan de huisbaas (die wel een woordje over de grens spreekt) zegt: 'My brother is not married'. Dat zien wij ook wel. En er is een mooi kerkje bovenop de heuvel, ook al omgeven door wijnranken, en een mooi kerkhof. Veel jonge doden hier. Bij alle graven flikkeren elke avond lampjes. Boven Skopo en de hele karst hangen zwarte onweerswolken. Het onweer elke avond indrukwekkend. Vanuit Nederland druppelen sms-berichten binnen over schitterend weer.