Inpakken en wegwezen

De opmaat naar de vakantie valt niet mede. Eerst een week op het werk lang alle losse eindjes afmaken. Als dat eindelijk voorbij is Vespa uit logeren brengen (zeulen met een mand met poes, een kattenbak, twee pakken grit, en vier pakken voer, eerst in de stromende regen en dan zeikenat met jammerend dier drie-en-een-halve trap op... Zucht. Zoals ik al zei: het valt allemaal niet mede. Terwijl ik even zit op te drogen en uit te hijgen vraagt Riemer aan Ekfa: 'Mammie, waarom blijft Lucie Theodora hier zo lang?'

Dan vraagt hij: 'Met wie ga jij op vakantie? Met Hani501?' 'Nee, Lucie gaat op vakantie met Bobby', zegt Ekfa. 'Waarom gaat ze niet met Hani501? Hani501 is gezellig!' Wat we allemaal beamen. En bij het weggaan zegt hij weer: 'Doe de groeten aan Hani501!' 'Nee', corrigeert Ekfa, 'aan Bobby!' Ik doe wel de groeten aan allebei, beloof ik.

Eenmaal thuis op de bank ga ik liggen voelen. Wat nu. Inpakken en wegwezen, een avond voor dood liggen, een potje huilen, of een afscheidsparty? Geen idee. Op dat moment belt Hani501. Zij heeft een afscheidsparty met haar Amerikaanse studentetjes en of ik erbij kom zitten. Dat ik treurig ben geeft niet, ze zal me aan het lachen maken. Het studentetje dat mij had willen interviewen over butch en femme is er ook. Een babybutch met een bolle buik. Clem wordt ze genoemd, short for Clementine. Al die studentetjes zijn trouwens tamelijk voluptueus - ze stulpen aan alle kanten uit.

For old times sake eindigen we - goddank zónder de studentetjes - in het vrouwencafé. Hani501 laat me de proeven van het boek zien dat ze met/voor fotografe Marian Bakker maakt. Ze hebben op de valreep subsidies gekregen, dus nu kan het echt gedrukt worden. De opening van de tentoonstelling is tijdens mijn vakantie. Hoe ga je dat boek verkopen, vraag ik, behalve dan bij de tentoonstelling. Heb je een vertegenwoordiger? Hadden ze nog niet over nagedacht. We stellen even een pr-plan op. Lekker om zo geroutineerd te zijn.

Vanochtend dan maar tassen pakken. Vespa!!! Heeft ze wéér gezeken in de kast. Ik dacht dat het probleem door mijn communiceren via het Hart definitief over was, maar nu heeft ze in de schoenenkast gepiest! Niet alleen mijn sportschoenen, maar ook mijn Teva-sandalen, die ik toch al zo lelijk vind, maar elke vakantie weer meeneem, zijn geheel doorweekt. Geen idee waar de zolen van Teva-sandalen van gemaakt zijn, maar die zuigen kattenpies op als een spons. Na een uur weken in allerhande schoonmaakmiddelen is de geur nog niet weg. Zal ik het negeren of de gehate Teva's nu maar eens wegwerpen?