De wandelgids suggereert ook een aantal autotours en om de Alpen iets beter te zien dan vanuit ons schilderachtige dal besluiten we Tour 1 te maken, the Circuit of the Julian Alps. Vijf uur staat ervoor, maar de tour is ook makkelijk in twee dagen te maken, zeggen ze erbij. Wij doen er dus weer tien uur over. Wel fantastisch hoor, zo'n tocht in je bloedeigen bolide van haarspeldbocht naar haarspeldbocht met het ene dramatische uitzicht naar het volgende. Ik denk dat de pas de Vršič-pas heet, maar dat weet ik niet zeker. Zo heet in elk geval het hoogstepunt op 1611 meter. De hoogste berg hier heet de Triglav. Er doen opvallend veel fietsers de pas.De hele route moet een lustoord zijn voor sportievelingen. Er wordt veel gekanoed in het beeldschone azuurkleurige riviertje de Soča. Ergens langs de weg staat een bord van wereldkampioenschappen kanoen in de Soča. Doet me denken aan mijn eigen rampzalige kanotocht ooit in de Ardennen, toen ik een paar keer over de kop sloeg bij versnellingen in het water. 
Hier komen op een hangbrug twee meisjes in kano-outfort de situatie gedetailleerd in ogenschouw nemen. Veel rotsen en immens snel water. De ene durft minder goed dan de ander, uiteindelijk gaan ze toch maar en dan slaat ze na twee watervalletjes succesvol genomen te hebben uiteindelijk toch om. Koud! Nat! En: boot weg, peddel weg, helmpje weg... Wat een drama.
Trouwens, ik lees ook nog. Welbeschouwd lukt het best om alles te doen wat ik wil. Na Ronals Giphart heb ik gelezen: Alles wat ik verzwegen heb van Azar Nafisi. Ik kocht het bij boekhandel Bijleveld. Op de een of andere manier koop ik daar steeds Iraanse boeken. Nafisi is hoogleraar Iraanse letterkunde in Washington, waar zij in 1997 naar toe emigreerde. Haar eerste boek Lolita lezen in Teheran stond meer dan honderd weken in de bestsellerlijsten van The New York Times. Dit Alles wat ik verzwegen heb is een persoonlijk portret van haar leven, met een nadruk op haar jeugd. Ze vertelt over de moeizame relatie met haar dominante moeder, over haar charmante vader die haar introduceert in de wereld van de literatuur, en over de prijs die haar familie moet betalen in een land dat tijdens de Iraanse Revolutie in snel tempo radicaliseerde. Mooi aangrijpend boek.
Hier komen op een hangbrug twee meisjes in kano-outfort de situatie gedetailleerd in ogenschouw nemen. Veel rotsen en immens snel water. De ene durft minder goed dan de ander, uiteindelijk gaan ze toch maar en dan slaat ze na twee watervalletjes succesvol genomen te hebben uiteindelijk toch om. Koud! Nat! En: boot weg, peddel weg, helmpje weg... Wat een drama.Trouwens, ik lees ook nog. Welbeschouwd lukt het best om alles te doen wat ik wil. Na Ronals Giphart heb ik gelezen: Alles wat ik verzwegen heb van Azar Nafisi. Ik kocht het bij boekhandel Bijleveld. Op de een of andere manier koop ik daar steeds Iraanse boeken. Nafisi is hoogleraar Iraanse letterkunde in Washington, waar zij in 1997 naar toe emigreerde. Haar eerste boek Lolita lezen in Teheran stond meer dan honderd weken in de bestsellerlijsten van The New York Times. Dit Alles wat ik verzwegen heb is een persoonlijk portret van haar leven, met een nadruk op haar jeugd. Ze vertelt over de moeizame relatie met haar dominante moeder, over haar charmante vader die haar introduceert in de wereld van de literatuur, en over de prijs die haar familie moet betalen in een land dat tijdens de Iraanse Revolutie in snel tempo radicaliseerde. Mooi aangrijpend boek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten