Daar is ze weer!

'k Ben al bijna toe aan een 'Mea culpa mea maxima culpa' en een 'In Memoriam Vespa' waarin ik al haar kwaliteiten en trouw breed uit zal meten en al haar rottige eigenschappen onder het tapijt schoffelen, maar eerst maar even afwassen..., zit ze zo weer in de gang! Beetje schichtig en onwennig, maar toch.

Wat er gebeurd is? Ik zal het nooit weten. Een van de gefabriekte postertjes in een van de liften was al na een kwartier weg. Moest ik daar blij mee zijn of ontstemd over? Onbegrijpelijk dat de lieve katten-adoptiemoeder zich niet even gemeld heeft. De voordeur staat open. Ben haar toch eeuwig dankbaar!