donderdag 2 juli 2009

Vespa op jacht

Doorgaans gedraagt Vespa zich als een theemuts. Ze ligt of op de bank, of op bed, of in de vensterbank, of - nu het heet is - in de dakgoot. Alleen 's morgens en 's avonds komt ze in beweging en loopt ze me luid mauwend rondjes om mij heen. Dan wil ze brokjes. Zodra de brokjes gescoord zijn moet ze weer rusten.

Net als ik vannacht bijna in slaap val begint ze heel hard door de slaapkamer te rennen. Ze jaagt rond, speels, zonder ophouden. Ze duikt, dartelt, klauwt... heel grappig. Maar ook beangstigend. Er komen herinneringen bovendrijven aan vorige katten: Barbertje en Geesje. Barbertje ving vogels, ratten en muizen, Geesje muizen. Van Vespa's kant heb ik op dit gebied tot op heden nooit iets te vrezen gehad.

Bekentenis: ik heb een muizenfobie. Vooral een dode-muizen-fobie. Daar verstar ik volkomen van. Ik kan het niet verklaren en het is volstrekt irrationeel, en ik ben blij dat het een erkende fobie is. Het heeft tot bizarre situaties geleid die ik liever niet ga verhalen. Ik snaop er niets van, maar accepteer het maar. Ik ken ook een alleszins stoer personage (v) met een heftige spinnenfobie. Die heb gelukkig helemaal niet. Enfin: Vespa heeft dus een muisje. Die slaat ze steeds neer tot hij weer gaat lopen. Dat gedoe om mij heen slaapt niet lekker. Na een half uur proberen te negeren ga ik maar in een slaapzak op de bank, in de hoop dat de volgende dag alles weer over is, en de muis op en weg.

De volgende ochtend inspecteer ik de zolder voorzichtig, en nergens nergens meer een muis te bekennen. Ik sluit niet uit dat ik over een half jaar ineens op een halfvergaan muizenlijkje stuit.

Waarom zijn vrouwen zo bang voor muizen?

Geen opmerkingen:

Een reactie posten