Gerrie Hondius

Ik had wel vijf uitnodigingen gehad voor de boekpresentatie van Ik ben God van Gerrie Hondius, maar toch was ik niet gegaan. Het was vorige week zaterdag in boekhandel Athenaeum in Haarlem. Ik ben echt fan van Hondius. Zij tekent strips, schildert, schrijft en zingt. Voor mijn gevoel ken ik haar werk al decennia lang, maar dat kan niet, ze is nog maar een dertiger. Maar omdat het zaterdag was, weekend, en we andere dingen deden (al weet ik niet eens meer wat) ging ik niet.

De aanbeveling voor dit nieuwe boek was: 'Een vrijgezelle vrouw van in de dertig gaat op zoek naar spiritualiteit in het leven. Ze weegt de godsdienstige waarden uit haar jeugd en zoekt haar eigen vorm van zingeving. Haar oprechte pogingen gaan gepaard met onhandige one-night-stands, yoga, coke en een forse dosis zelfspot en gaandeweg komt ze tot het inzicht dat god in haar zelf schuilt.'

Dat onze excursie gisteren langs Athenaeum leidde was dus geen toeval. De hele etalage lag vol met Hondius. Onmiddellijk dus afgeleid van de toespraak van de bedrijfsleidster, want ik móest dat boek. Hondius is zo grappig, zo'n mengeling van bloedserieus nemen van je queestes en zelfspot, héérlijk. Dat slappe vrouwspersoontje met slungel-armen en -benen en al die levensvraagstukken. Ze heeft zo'n eigen stijl, zo herkenbaar. Het hele boek is handgetekend en handgeschreven, tot het colofon en het isbn aan toe. Tekst over een grappige strip schrijven, dat is geloof ik niet mijn forte. Maar van harte aanbevolen.