Weekendje priegelen

Niet één, niet twéé, maar maar liefst víjf mandala's heb ik ingekleurd. Ben dit weekend geloof ik toe aan hélemaal niets. Zeker geen e-boeken lezen meer. Ik vind - merk ik - vooral wat van die reader en helemaal niets van de boeken die ik erop lees. Dat komt waarschijnlijk van mijn particuliere manier van boeken lezen, super snel. Dat gaat niet op zo'n reader, dan dringt de inhoud niet tot je door.

Dit is de priegeligste mandala die ik ooit ingekleurd heb. De meeste afbeeldingen in het boek met kringelige cirkelende motieven heb ik nu gehad, er blijven bijna alleen nog maar grove hoekige motieven over - het is ook wel weer de kunst dáár wat van te maken - of hele priegelige.

Van de vijf die ik gekleurd heb vind ik de kleurstelling van deze het meest verrassend. Ik begin met het aqua, maar dan? Dan doe ik roze. En dan? Dat is het leuke: je weet niet wat je doet, je doet maar wat, en je houdt vol. is het schreeuwerig of weet ik er een eenheid in te krijgen? En dan ineens wordt het soort mooi. Op deze scan is het verschil tussen het roze en het felle paars niet zo groot als in het echt.

Draai er muziek bij van Diana Krall bij. All for you. A dedication to the Nat King Cole Trio. O wat houd ik van Diana Krall. Als de cd af is mag ze nog een keer. En nog een keer. Wat is het leven eenvoudigweg goed als je een beetje zit te kleuren en je luistert naar Diana Krall.