Conversatie

Er moet een kies uit. Ik ben op dit gebied bepaald geen held en heb nu een nieuwe, héél erg aardige tandartse uitgezocht. Zij is gespecialiseerd in het op het gemak stellen van de cliënt in doodsnood.

Nadat ze de verdoving heeft gezet moeten we een poosje tijd stukslaan. Kom, denk ik, laat ik mijn onderwerp de Galajurk nog eens inbrengen, het roept enorm veel op. En inderdaad, de tandartsen vinden het een geweldig onderwerp. Ze vinden dat ik niet helemaal naar Amersfoort moet gaan, laat staan naar Arnhem, maar gewoon hier naar de Albert Cuyp, naar de Hindoestaanse feestkledingwinkels. Terwijl mijn tong door de verdoving steeds dikker wordt kan ik steeds minder terugzeggen.

Ook de assistentes komen er bij staan en ze vergeten van enthousiasme bijna waarvoor ik er ook al weer ben. Gelukkig ben ik er ook nog om ze bij de les te houden. Hé gaan we die kies nog trekken?