Droomhuis

Het druilt alweer als ik naar de Zeeburgerdijk rijd. Ik ga mijn droomhuis bezoeken. Maar nu hoef ik er niet omheen te lopen maar mag ik erin. De makelaar hangt net een postertje Te Huur in het raam. Niet doen, zeg ik, ik wil dit huis. Alleen ik kan nog niet tekenen, want ik moet wachten of mijn aspirant-kopers en ik eruit komen. Hoeveel mensen hebben er al voor dit huis gebeld? Nog niemand, zegt hij. En morgen met Oudjaar zijn we dicht. En de eerste week van januari is meestal erg rustig. Dus het zou best kunnen lukken. Maar u kunt geen optie nemen. Het is Wie 't eerst komt die 't eerst maalt.

Het is een woning uit de jaren negentig. Met veel ruimte en veel ramen. En een giga balkon. Veel kamers, net als het Huis des Heren. Dat vind ik niet erg. Voor elke hobby een. En een park en een zwembad er tegenover. En de Schellingwouderbrug op spuugafstand. Ik durf me er niet al te zeer op te verheugen...