Dichte mist

In de nieuwe droomwoning heb ik anderhalf keukenkastje in het keukenblok. Dramatisch minder dan wat ik in de Jordaan aan inbouwkeuken inclusief apothekerskast had. Niet alles kan er in, zeg maar. Will heeft donderdag heel lief helpen uitpakken maar die heeft voor mijn gevoel vrij willekeurig alles uit de dozen in de kastjes geduwd. Nu kan ik niets meer vinden. Dus we zijn al twee dagen pizza eten geweest. Dat moet stoppen. Nood één: een keukenkast. Hani501 trekt me uit bed en rijdt me in haar Honda Civic door de dichte mist naar Ikea. Moet het? vraag ik onwillig, maar ook: ik ben je diep dankbaar. Verder ben ik voornamelijk slaperig, minder toerekeningsvatbaar en kan ik alleen maar knorrig zeggen: Dat is lelijk. Wat is dat lelijk!

Toch lopen we er onverwacht een tegen het lijf. Voor alle glazen, borden, kopjes, schalen. Het servies, zeg maar. En hij heeft ook een brede bestek-lade. Dat is handig, dan kunnen de laden in het keukenblok gebruikt worden voor losse troep als boterhamzakjes enzo. Beeldschoon is hij niet, maar wel ongeveer precies wat ik nodig heb. We zeulen de kast de trap op, zuchtend, kreundend, steunend, au au ik kan niet meer, maar we komen er. Nu moet hij nog gemonteerd, maar dat moet maar morgen.

Men vindt ook dat ik in mijn nieuwe keuken een ontbijttafeltje moet. Hoe klein ook. Want het licht is zo leuk in de keuken. Maar de keuken is ook raar vierkant met een verwarmingsradiator op een volstrekt verkeerde plek. Ik zie daar geen keukentafeltje. Dan valt mijn oog ineens op een een hoog tafeltje met twee barkrukken. Rare dingen. Maar het zou wel leuk staan, beter dan zo'n klein grenen keukentafeltje. En ontbijten doe ik zelf het liefst staand/lopend. Wat denk je, vraag ik Bobby, zie jij jou ontbijten op een barkruk?