Flevohuis

Het stemmen gebeurt hier in het Flevohuis, Kramatplantsoen. Zo'n twaalf jaar geleden was ik daar eens op bezoek om een portret te maken van deze zorginstelling. Of van de directeur (v), daar wil ik van af zijn.

Het Flevohuis is mega, hoge geel gepleisterde flats, zo te zien met grote kamers/appartementen. Dat tijdens het verhuizen iemand reageerde dat het hier wel Praag lijkt met die flat op de hoek, daar was ik een beetje door beledigd. Als je in zo'n appartement woont dan heb je waarschijnlijk een fantastisch uitzicht over de Schellingwouderbrug, Waterland, Durgerdam, IJburg, het IJ, het Amsterdam-Rijnkanaal, de trams, het Flevopark... alles.

Ik herinner me dat ik de indruk had dat het allemaal heel goed bedacht was en geregeld voor de bewoners. Ik kan er wel vrijwilliger worden, bedenk ik terwijl ik er naar toe loop. Vrienden worden met een stokoude heer of dame. 's Avonds op de koffie. Vraag ik wel een beetje een intellectuele.

In het stemlokaal allemaal stokoude dames met rollator. Ze doen heel lang over stemmen. Het is een beetje geduld oefenen. Stemmen gaat hier nog gewoon met rode potloodjes. Een stemster vertelt na afloop van het stemmen aan de drie Stembureau-vrijwilligsters: 'Ik heb maar twee Marokkanen gestemd. Ik dacht: dat kan natuurlijk ook! Die nummers 1 komen er toch wel in.' 'Wij willen dat niet weten,' zeggen de vrijwilligsters correct maar ook wel een beetje onhartelijk.

Er blijkt ook een supermarkt onder het Flevohuis. Een Troefmarkt. Dat verheugt mij zéér! De winkel gaat helaas pas om half tien open en om 17 uur alweer dicht. Ze beloven vers brood, verse groente en fruit, verse bloemen. Voor de forens zijn dat wat moeilijke tijden, en ook als je vroeg gaat stemmen, maar voor het weekend belooft het een ochtendwandelingetje voor frisse Brötchen.