Op stap

Als journalist kom je graag bij de mensen en de bedrijven thuis. Vandaag ga ik maar eens naar Sittard. Helemaal naar Sittard, mag je wel zeggen. Eigenlijk heb ik het te luchthartig afgesproken, ik weet niet zo goed waar Sittard ligt. Bijna Maastricht, blijkt. Maar het is de moeite waard. We lopen door de magazijnen en praten uren over zaken, kwesties, de politiek, en over muziek.

Het duurt allemaal veel en veel te lang. Heb ik je erg opgehouden, vraag ik als ik maar eens op huis aan moet. Ja, zegt hij grijnzend. Hij heeft ook een iPhone en is daar voortdurend mee bezig. Zelfs onder het broodjes eten. Je mail onderweg niet checken is niet meer van deze tijd, zegt hij, net als om vijf uur stoppen met werken. Employees van deze tijd zijn altijd bereikbaar. Ik zeg maar niet dat ik mijn mail liever niet check onderweg. Op de A2. Moet dat dan onder het tanken?

Voor de (bijna) dagelijkse gebruiker van de A2 van Amsterdam naar Utrecht is het trouwens een ontdekking en een opluchting dat de A2 ooit afgebouwd zal zijn. Terwijl je in de Randstand nog tussen de betonblokken door laveert blijkt boven 's Hertogenbosch en rond Eindhoven de A2 enorm opgepimpt, megabreed en behaaglijk. Bij de steden doen ze drie banen naast twee banen. Als er dan af wilt moet je wel op de buitenste banen. Terwijl ik nog overweeg om er bij Den Bosch en Maarssen nog even af te gaan om deze en gene te bezoeken, kán dat in beide gevallen niet door de heringerichte snelweg.

- Posted using BlogPress from my iPhone