Een hek als een harp

Moederdag geeft een goed excuus om de Italiaanse Giro te vermijden en zo lopen we ineens op de pier van Hoek van Holland tussen Noordzee en Nieuwe Waterweg. Dit is nieuw voor mij. Ik ken alleen de pieren van IJmuiden, de Noord- en de Zuidpier, die ik fantastisch vind met de zwaar stomende Hoogovens op de achtergrond.

Dit is ook mooi, met aan de overkant van de Waterweg de Europoort en de Maasvlakte. Het is geen traditioneel natuurschoon, maar je reinste industriële omgeving, maar ach, elk landschap heeft zijn eigen schoonheid. Deze roestige doodlopende pijplijn met een hek als een harp. Zou iemand hier te Hoek van Holland de aanvechting hebben om deze pijplijn op te wandelen? Af te wandelen?

Als kinderen te Drenthe vonden wij mensen in de Randstad en met name die in de omgeving van Rotterdam erg zielig. Ik vond de flats er lelijk en hun thee smaakte naar chloor. Wij hadden nichtjes te Dordrecht, dus ik had recht van spreken. Het is allemaal relatief zullen we maar zeggen.

Vandaag hoor ik zoveel geschiedenissen van mensen uit deze omgeving en zie ik zoveel liefde voor de Waterweg, dat ik dat beeld van smaak en schoonheid wel een beetje mag bijstellen.