Karen heeft laatstleden de zolder van haar ouderlijk huis moeten opruimen en is daar op van alles gestuit. Behalve haar barbiepop (naakt, in originele doos) ook haar eerste vestje tegengekomen. Zo'n mooi klein vestje, dat je daar ooit in paste. Zo'n klein afhankelijk schepseltje als je toen was. Die we allemaal geweest zijn. Iepseltjes. Veilig in moeders armen. In wiegjes. In teiltjes. In luiers. In boxen. Op vachtjes. En nu - meer dan een halve eeuw later - midden in de grote wereld. Met al het gedoe.Er is op de verjaardag ook een vriendin die ze al kent sinds haar achtste. Uit de straat. Die woonde naast Bernard Lievegoed. Antroposoof. En nu wonen ze ineens weer bij elkaar om de hoek.
De levensloop van de mens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten