Woonwagenkamp Emmen

Van de hele berichtgeving over de dood van Sjoerd Kooistra blijft een zin hangen: namelijk dat hij uit Emmen kwam. Even laat de NOS een jeugdfoto zien, zo'n ik-bid-niet-voor brune-boon'n-Bartje. Zou ik hem ooit tegengekomen zijn?

Op de site van Quote lees ik dat hij in 1951 geboren werd en een nakomertje was in een gezin met vijf oudere kinderen en een slecht huwelijk. Vader Kooistra runde een alcoholistenkroeg in Emmen, met name populair bij de bewoners van het nabij gelegen woonwagenkamp. ‘Het café was ook de woonkamer. Ik denk dat ik toen besloten heb: dat zal mij later nooit overkomen.’ In1965 werd de kroeg in Emmen verkocht en verhuisde de familie naar Norg.

Dat woonwagenkamp, dat was in de jaren zestig de schrik van Emmen. Het was een heel groot woonwagenkamp. Later - toen ik een tijd een blad maakte in de zorg- en welzijnssector - kreeg ik een beetje een idee over de geschiedenis van de Roma en de woonwagenbewoners en de manier waarop Nederland met dit fenomeen omging. Dat was niet fris. De drang tot reguleren en de mensen in echte huizen duwen is nog steeds niet weg.

In Groningen waar ik studeerde heb ik in zijn cafés gezeten. In 1976, tweedejaars was ik toen, opende hij zijn eerste eigen kroeg, Bommen Berend. In De Drie Gezusters zaten we ook vaak. We lazen er elkaar gedichten voor. En dansen deden we in Het Pakhuis. Ik had geen idee van Sjoerd Kooistra.