Willoos om puinen waaiend

Als wateren
die willoos
het heelal instromen
Waarom niet wetend,
noch vanwaar
gekomen,
en buiten als wind
willoos om puinen
waaiend,
weet ik niet waarheen,
verstrooid op
noodlot's dromen

Omar Khayyam: De Rubaiyat

Deze tekst staat naast deze mandala in het grote mandalakleurboek. 'Willoos' en 'noodlot' zijn niet echt teksten van deze tijd. Wordt het leven niet grotendeels maak- en kneedbaar geacht te zijn? Dat concept is niet zo geloofwaardig als je naar de natuurrampen kijkt. Eerder dit jaar Haïti, nu weer Pakistan.

'Willoos om puinen waaiend'... Men voelt zich bijna decadent als men een beetje willoos zit mee te deinen op de uren. En ondertussen zit te klooien en kleuren. Diverse verven en kwasten uitproberen. Héél precies tussen de lijntjes blijven. Puntje van de tong uit de mond. Het verschil tussen heel veel kleuren doen en heel weinig. Wat er aan overdaad kan met stiften is way to far

met deze waterverf.