Händel

Het is alsof er elke week meer mensen komen bij Zing & Beleef Händel. Als alten zitten wij nu vijf rijen dik, de sopranen hebben er vier, en de tenoren en de bassen tellen er nu ook al allebei twee. Maar al zitten de alten met de grootste groep, we zijn een onzekere partij, we hebben moeite met de begintoon te vinden en onszelf überhaupt terugvinden in de kakefonie van melodielijnen.

Händel is echt moeilijker dan Bach was. Zoveel versierseltjes en tierelantijntjes! Vandaag ben ik moe en lukt het niet goed mee te komen, laat staan uit volle borst. De mevrouw naast me heeft het ook. We hebben allebei zin om stilletjes naar huis af te nokken en zachtjes te gaan wenen om zoveel onvermogen.

Gelukkig begrijpt de dirigent dat hij te ver gaat en doen we nog een 'See the conqu'ring hero comes!' tot slot. Dat is de melodie van 'U Zij De Glorie'. Dat harmonieert redelijk gemakkelijk met eenvoudige tertsen. Ik zal er een You-Tube filmpje van plaatsen, maar we zingen het gelukkig zeker twee keer zo langzaam als deze uitvoering.

Bijpraten met Leen komt er niet van. Want in de pauze bestuderen we de andere deelnemers. Vorige keer hebben we geïnventariseerd welke dames volgens ons van de dames zijn - best veel - en nu zien we overal moeder-dochter-setjes. Of tante-nichtje, daar willen we van af zijn. Veel dames glimlachen breed naar mij, en ik naar hen, Leen heeft dat niet.

Tenslotte hebben we nog het thema van de consumpties. In de pauze krijgen we een 'gratis' consumptie. Vorig jaar bij Bach slaagde ik er steeds in èn een kopje kov èn een glas wijn te scoren. Ik vond het wel een beetje gulzig van mezelf, en in die zin schandalig, maar de cursus is duur genoeg, hield ik mezelf voor. Maar dat lukt nu niet, men moet echt kiezen. Als ik koffie neem is de wijn op. Leen drinkt geen wijn en gaat zich te buiten aan een tweede koekje. Zij voelt zich dáár dan weer schuldig over. 'Eigenlijk neem ik alleen koffie omdat ik een koekje wil. Zondaars zijn we, allemaal zondaars.