Ik was moe.
Ik kon geen letter meer zien.
Ik wilde ook geen letter meer zien.
Ik wilde alleen nog maar slapen, ergens achteraf,
onder een lege hemel
en in warm en ongeletterd gras.
En de z dan?
Welke z?
De z van zuiver, zinderend en zoen.
Ik zuchtte, ik was zó moe...
Maar iemand draaide zich naar mij toe
en gaf mij een zuivere, een zinderende, een letterlijke zoen
Waar is de a?
Ik dwaal wel anderhalf uur door De Slegte. Eigenlijk wil ik een boek, maar eigenlijk wil ik helemaal niet lezen. Romans pak ik beet, kunstboeken, wijze boeken, plaatjesboeken, middeleeuwseprentenboeken, autoboeken, kookboeken, tuinboeken, poezie. Uiteindelijk wordt het ...m n o p q... van Toon Tellegen met tekeningen van Jan Jutte. Heel heel heel mooi en raak voor wie te moe is om te lezen en toch wil lezen.
Het zijn 26 gerichten rond de letters van het alfabet. Elk gedicht is geillustreerd door Jan Jutte. Er is een contrast tussen de eenvoudige gedichten die haast kinderversjes zijn en de vertwijfelde, haast droevige, toon die Tellegen hanteert. De vertwijfeling over het bestaan, de liefde en het ik. Het gaat er in als zoete koek. De waarheid blijkt een illusie en het falen van de mens is het enige wat ons niet ontzegd kan worden. De bundel is er één met weerhaakjes.
Jutte tekent in zijn eigen sobere stijl met eenvoudige lijnen en kleurvlakken een coherente reeks. De tekening op de cover illustreert eigenlijk al wat je van …m n o p q… mag verwachten. Een op het eerste gezicht vredig slapend mannetje, dat een z krijgt toegewezen. Maar zijn dromen zijn pekzwart. Herfstpoëzie voor wie niet wil lezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten