Spuitje(s)

Vertel eens wat, vraagt Mutti. Ik heb een bril, zeg ik. Ja, zegt ze, ik dacht al, er is iets vreemds aan je. En mijn kat heeft suikerziekte. Nu moet ik haar elke dag twee spuitjes geven. Je kan haar ook één spuitje geven, zegt Mutti met een ondeugende twinkeling in haar ogen. Ze heeft het niet op katten. Nee, zeg ik, ik hou heel veel van Vespa. Ik kan haar best twee spuitjes geven.

Ik krijg het gevoel dat iedereen mij uittest. Tot mijn oude moedertje aan toe. Of ik de guts heb om Vespa ga laten inslapen. Dat komt natuulijk mede door mijn eigen kritische noties bij het huisdierenartsenwezen. En dat ze van beide opties griezelen. Maar als ze lief bij mij ligt, en het naast-de-bak-piesen is weer over, en ze wordt weer wat slanker. Dan kan je dat toch niet over je hart verkrijgen?

Gelukkig is er ook ondersteuning. Nu ik bij Mutti ben zal Nichtje Vespa haar ochtendprik geven. En ik krijg een sms-je van Vinnie: 'Net gegeten met vriendin met suikerkat. Ze zei dat je haar wel mocht bellen als je behoefte had om over kat & suikerziekte te praten. Haar kat heeft nu 5 jr suiker. Haar tip: mocht je niet meer weten of je gespoten hebt: niet spuiten én geen eten geven, dan kan er weinig gebeuren.'