Da unten im Tale

Vandaag doen we bij Zing & Beleef Brahms maar één  nieuw nummer., namelijk een stukje uit 'Denn alles Fleisch, es ist wie Gras' uit Eind Deutsches Requiem. Dat is wel héél somber. Brahms ging zo somber componeren nadat zijn Mutti plotsklaps overleden was.

Verder herhalen we oude nummers. Dan blijk je toch wel iets onthouden te hebben van de moeilijke vorige lessen. Leen, die er de vorige keer niet bij kon zijn, kan nu een paar nummers niet meezingen, zoals 'Da unten im Tale', zie hieronder. Dat heeft als voordeel dat zij kan luisteren , en het klinkt héél mooi, zegt zij. Dit dameskoor op YouTube is al wel wat verder in de interpretatie dan wij zijn, moet ik bekennen.

In het theoriegedeelte behandelt de dirigent vanavond Ein Deutsches Requiem, waar we aan het eind van de cursus naar toe gaan, en laat hij 'Selig sind die Toten' horen. Er komt een herinnering bovendrijven aan mijn allereerste Meezingconcert in de Geertekerk te Utrecht, tweeënhalf jaar geleden. Uit dat Requiem zingen we dus een stukje uit het prachtige maar aardstreurige 'Denn alles Fleisch, es ist wie Gras'.

Leen en ik zitten nu vast naast twee grijze heren mannen in grijze truien, die heel vaak heel luid ernaast zingen, maar niet gehinderd worden door voorzichtigheid. Beter kunnen we ons verlaten op de vrouwentenorstem recht achter ons. Het is een vrouw uit Deventer. Zij zingt schel, maar heeft wel de juiste toon.