Beetje misselijk

Nu ben ik een Vrouw Met Bril. Om 16 uur komt het sms-je: Uw Bril Is Gereed, en dan fiets ik maar naar de Kinkerstraat. Multifocaal kijken, je wordt er wel een beetje misselijk van. Je moet de hele tijd je hoofd bijstellen om het juiste scherp te zien. Als je de trap af loopt moet je je hoofd echt buigen, want als je met de leesbril de trap af kijkt dan stort je naar beneden. Wie is toch die knikkende vrouw? U moet langzaam wennen, zeggen ze bij de opticien geruststellend, maar ik ben niet iemand van langzaam wennen.

Ik fiets bij Hani501 langs om de bril te tonen en dan gaan we spontaan uit eten. Onder het eten zet ik mijn nieuwe bril op en realiseer me dat ik al jaren mijn  tafelgenoten niet scherp gezien heb, en evenmin mijn eten. Hani501 vindt het helemaal niet raar, kijkt er niet van op, de bril past bij mij, zegt ze. Dat dacht ik zelf ook wel, maar toch. Nu moet ze me weer op de foto zetten voor bij de column.

Nu ga ik de proef op de som nemen bij de tv.