Borkum

Het is toch nog best een aardige trip naar Borkum. 2 Uur en 3 kwartier naar Eemshaven. Dan kunnen we bijna de boot niet op vanwege dat we niet gereserveerd hebben, er is nog maar 3 meter over, zeggen ze. Maar we mogen op de wachtlijst. Er is maar 1 boot per dag. Het is even spannend, maar ik zal de uitkomst onthullen: we zijn over.

De overtocht duurt 50 minuten, waarvan het in de rij staan voor een bordje eten 40 minuten duurt, dus tegen de tijd dat je je bordje eindelijk op tafel hebt hebt word je alweer verordonneerd om naar de auto te gaan, maar: een kniesoor!

Borkum is heel anders dan de Nederlandse waddeneilanden, waar de dorpjes echt nog dorpjes zijn. Borkum is meer een stad. Op foto`s had ik een muur van indrukwekkende witte gebouwen langs de boulevard en de zee ontwaard, ik dacht dat dat dure hotels zouden zijn, maar dat blijken allemaal klinieken te zijn. Borkun is goed voor de gezondheid. Er is hier ook een prachtig Welness Centrum me een sauna met uitzicht op zee.

Het eiland is heel leeg, maar het stadje is tamelijk vol gebouwd. We hebben blijkt nu midden in het stadje een mooi licht appartement in een Villa, met moderne meubels en ruimte en een grote hoekbank waar we allebei op kunnen liggen. Dat is fijn. Geen groen eromheen, alleen maar huizen en daken, maar niet getreurd: de zee is dichtbij en het strand is echt eindeloos breed en groot. Deze eerste dag kan ik al de ruimte nog bijna niet aan. Ik kijk eerst maar eens straatjes en galerietjes.

Vrijdag treedt hier in ditzelfde KulturInsel als waar ik nu blog een Shanty Chor op dat reeds 35 jaar bestaat. Kortom: men hoeft zich hier geen moment te vervelen.