Ostland

Het blijft maar knetterhelder weer hier te Borkum. De zon schettert je van 's morgens vroeg tot 's avonds etenstijd tegemoet. Wel is het steenkoud. We doen een uitje naar het Ostland. Dat is een gehucht aan de oostkant van het eiland met een stuk of tien huizen. Twee restaurants. En vooral veel duinen en strand. En uitzicht op het volgende waddeneiland Juist.

Er is veel herinnering aan mijn bezoeken aan de Nederlandse waddeneilanden vroeger. Vlieland van circa mijn twaalfde tot circa mijn zestiende. Schiermonnikoog in mijn eerste studiejaren. Je was altijd voor of tegen een bepaald eiland. Wij waren - dat moge duidelijk zijn - voor de eilanden zonder auto's.

Nederlandse waddeneilanden zijn gebouwd rond de haventjes aan de waddenkant. Hier hebben de eilanden tamelijk volle badplaatsen aan de Noordzeekust, met enige allure maar vooral Duitse lelijkheid, en daar verblijf je, en de rest van het eiland is helemaal leeg. Geen grote huisjesparken of grote campings. Het strand is oorverdovend wit en leeg. Af en toe lopen er wat mensen.

Het is een raar weekje. Thuis zijn er zoveel zorgen om dit en om dat, en een volle agenda, en het gevecht om af en toe helemaal niets, en hier is dat Helemaal Niets ten voeten uit. Dat valt ook weer niet mee. Ik ben vergeten een stapel romcoms mee te nemen en lees me nu dus een ongeluk.