En zo wordt een icoon geboren. Gecreëerd. De Amsterdamse Brug deel 2. Zie Amsterdamse Brug (1). Dat geeft te peinzen over de significante bruggen in mijn leven.
Emmen heeft geen bruggen, tenzij die over het Oranjekanaal, maar daar is niets te zien, daar gebeurt niets. De eerste brug die ik mij goed herinner was de brug bij Krommenie, tegenover de linoleum-fabriek waar het altijd zo pregnant naar linoleum ruikt - toen ook al, waar (oud-) Oom Henk brugwachter was en woonde. Geweldig vond ik het, zoals hij het kantoortje boven de brug beklom en daar dan de brug bediende. Zo'n machtige baan, en toch niet zwaar, dat wilde ik ook. Heel lang heb ik brugwachter willen worden. Het leek me nuttig en ook wel zo relaxed dat ik er wel boeken bij zou kunnen lezen en schrijven.
In mijn studietijd in Groningen was het de Ebbingebrug, met zicht op de Turfsingel, waar je vaak moest staan wachten als er een boot onderdoor kwam. In mijn jaren in Bos & Lommer was het de Wiegbrug over de Kostverlorenkade bij de De Clercqstraat. In de jaren in de Jordaan waren het de bruggen op de hoek van de Prinsengracht en de Brouwersgracht bij café Papeneiland (waar Will en ik gingen zitten als het sneeuwde en/of ijzelde om de auto's eraf te zien glibberen) of de brug bij de Prinsengracht/Leidsegracht bij Café De Peper voor menige zoele zomeravond, waar we onze wijze hoofden schudden wegens de drukte van de vele volle boten en sloepen.
En nu dus de Amsterdamse Brug...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten