Topklasse in Emmen

Mutti vraagt zo ongeveer elke minuut: 'Wat gaan we nu doen?', 'Wat moet ik nu doen?' 'Wat doe jij nu?' 'Wat is dit?' 'Dat is thee.' 'Wat is dit?' 'Dat is karnemelk.' 'Wat moet ik ermee doen?' 'Opdrinken.' 'Die eerst?' 'Ja, die eerst.' 'En nu?' Vandaag vind ik het moeilijk.

Probeer een boek te lezen, maar door die vragen kom je geen steek verder. Tonio lees ik, van A.F.Th. van der Heijden, waarachtig geen lichte kost. 632 pagina's. Verstop me achter de computer, maar dat is ook niet lief.  Iemand heeft de zuster van de thuiszorg afgezegd, vanwege dat ìk kwam. Ik zal de zuster van vanavond vragen of ze morgen wél komt. Dan heb je tenminste een paar ijkpunten in de dag. Dan kun je soms nog eens antwoorden: 'De zuster komt zo'.

Ineens is er rumoer, op straat. Vrachtwagens met daarop in hossende oranje geklede lieden rijden luid toeterend over de Wilhelminastraat, gevolgd door even luid toeterende personenauto's. In Amsterdam zou zulke herrie wijzen op een Turkse bruiloft, maar hier? 'Mutti, kom! We gaan op het balkon op onderzoek uit.' De oranje mensen hossen en wuiven en Mutti wuift vrolijk terug. Ze is net de koningin op het Bordes. Dan doe ik ook maar mee. En zo staan we samen breed lachend naar voetbalgekken te wuiven. Want: 'WKE heeft vanmiddag in Wezep door een 3-0 (ruststand 1-0) overwinning op Hilversum de topklasse bereikt.'

Wat betekent WKE, vraag ik de zuster die Mutti naar bed komt brengen. WKE staat voor Woonwagenkamp Emmen, vertelt ze, en de meeste spelers van WKE wonen ook op het woonwagenkamp. 'Verschríkkelijk', zegt de zuster over die herrie en over WKE. 'Ik kwam ze overal tegen. Verschríkkelijk!'

De waarheid over WKE