Nachtzuster

Vandaag kunnen we eindelijk op bezoek bij het verpleeghuis te Laren. Om kenbaar te maken dat de tijd dringt. De inteekster zegt dat Mutti nu op nummer 1 staat van de wachtlijst staat. Maar ja, er moet eerst iemand anders dood.  Dat heeft ze niet in de hand.

Zus1 heeft met veel moeite bereikt dat de Buurtzorg nu ook af en toe 's nachts hier slaapt. Want het rare is dat je uiteindelijk - als het erg genoeg is en je alle instanties meekrijgt - en dat is geen sinecure- dat je dan 24-uurs crisisopvang kunt krijgen, maar een paar nachtjes een zuster hier is veel moeilijker te regelen. De ondoorgrondelijke regels van het Zorgkantoor.

Vanwege  de zorgelijke berichten van de afgelopen dagen reis af naar Emmen met lood in de schoenen. De gordijnen zijn al dicht als ik aankom, Mutti ligt alweer in bed. Tot mijn verbazing is ze heel opgewekt. Ze is erg blij dat ik er ben en steekt dat niet onder stoelen of banken. Af en toe komt ze naar de huiskamer. Ze huppelt bijna: ik vind het zo leuk dat je er bent. Het is alweer een beetje omgekeerde wereld. Ze doet me denken aan de opwinding die je vroeger als kind had als je ziek thuis mocht blijven en Mutti was beneden aan het redderen en huishouden was.

Het is wel schrikken in de Stichtse Hof. Nu wordt het echt. Als over een of twee of drie weken het jawoord komt, moet ze er binnen twee à drie dagen naar toe. Ontvangst om 14 uur.