Mutti op kamers

We richten in anderhalf uur tijd de kamer in met haar bank, een boekenkast, haar eigen kussens en dekens, het tafelkleed, een klok, en wat foto's en schilderijen. Zelf vinden we het best gezellig en haar sfeer geworden. Bij het opmaken van het bed en het inruimen van de kast ruik je de geuren uit haar huis. Raar besef: die geur zal langzaam verdwijnen.

Dan komen ze aanrijden: Zus&Zwager1 met Mutti. Natuurlijk is Mutti niet blij en dankbaar voor al onze inspanningen.

- Wat een kleine kamer, zegt ze. Wat moet ik hier?
Ze vindt het maar niets.
- Ik ken hier niemand. Wat doen al die mensen op de gang?

- Ik vind het heel moeilijk, zegt ze.
We proberen haar op te beuren.
- Ze zijn hier heel lief, zeggen wij. U zult hier wel snel wennen.
- Dat denk ik niet, zegt ze. Wat moet ik hier, met al die vreemde mensen?
- Lucie Theodora blijft bij u, zeggen de Geschwister. En morgen komen we weer.
- Ik vind het maar niets, zegt ze.

Na haar avondbrinta leg ik haar op de bank en houd ik haar hand vast tot ze in slaap valt. Dan ga ik op haar bed liggen en val zelf ook in slaap.