Brinta

Op de bank te Wilnis kijk ik veel naar de kast in Mutti 's kamer. Met foto's van haar ouders, van onze vader, een cd-speler met oneindig veel psalmmuziek en Oudnederlandse volksliedjes, een laptop, twee bijbels met daar tussenin een pak Brinta.

Tien dagen heb ik haar niet gezien. Ze heeft niet zo'n goede dag, is erg moe en verdrietig. Ik lees in het familiedagboek van alle bezoeken van haar kinderen en kleinkinderen van de afgelopen week. Soms treurig, soms opgelucht.

Mutti is onrustig. Wil niet gaan slapen. Als je maar blijft. Ik houd toch zo van je, herhaalt ze maar steeds en klemt zich aan m'n beide handen vast. Als je je hand lostrekt, bijvoorbeeld om een kopje thee te halen, is ze van slag.