De hemel bestaat niet

Práchtig boek: 'De hemel bestaat niet' van Jannetje Koelewijn. Ik heb het zoals dat heet in één ruk uitgelezen. Een trein als die naar Frankfurt leent zich daar ook goed voor. Een uur kletsen, drie uur lezen.

Over een ouderpaar dat afkomstig is uit de strafgereformeerde zuil, zes kinderen die allemaal intellectuele beroepen hebben. Jannetje is journalist.  Opgegroeid in Tuindorp Oostzaan, Osdorp en de nieuwbouwwijk Nieuwendam. Maar de voorouders komen van Bunschoten Spakenburg.

Haar vader die nooit iets vertelde, vraagt haar vragen te stellen en het boek te schrijven. Heel expliciet zegt hij erbij dat ze ook naar het huwelijk en de seksualiteit moet vragen. Heel bijzonder. Haar ouders zijn vrij laat gescheiden. In het heden woont pa in St Nicolaasga in een huis, en moeder in een verzorgingshuis in Heereveen.

Wat ik heel mooi vind is hoe ´ze schrijft over de geloofsbeleving van d eouders. Hoe ze op jonge leeftijd gedrild werden bij catechesatie in de Dordtse Leeregels. Die moest je uiit je hoofd kennen. Over de inhoud van het geloof praatten ze niet. Er waren regels wat mocht en wat niet mocht.

Op eeen dag gaat de moeder niet meer naar de kerk. Het enige wat zij daarover zegt is: 'De hemel bestaat niet'. De vader bleef gaan, maar hij zegt nu dat hij er eigenlijk niets van geloofde en gelooft, maar het wel graag zou willen geloven. De moeder haakt in de jaren zeventig, tachtig af van het huwelijk, onder invloed van de feministische beweging. Zij voelt zich gebruikt door haar dominante echtgenoot, die carriere maakt. Hij heeft niets anders gewild dan haar gelukkig maken, zegt hij, maar wel binnen zijn denksysteem, niet het hare. Heel mooi boek. Heel herkenbaar voor mij en mijn Geschwister.