Met Anneke ga ik naar een lijstenmakerij. Zij heeft een schilderij gekregen dat haar raakt, maar het is grauw, het moet gereinigd en er moet een nieuwe lijst om. Kóm, zeg ik, we gaan naar de lijstenmakerij, laten we ons voorlichten.
Voor mij is het een geweldig uitje, want in een ver verleden werkte ik jarenlang mee in de lijstenmakerij van Ex. Klanten kwamen met hun schatten bij je, en dan ging die [schilderijen, foto's, borduurwerken, batiks, en wat al niet] perfectioneren. Ze legden hun schat op de werktafel en samen ging je uitzoeken wat ze mooi vonden en wilden/konden betalen.
Nu doen we dat met een schilderij van Annekes oudoom uit 1944. Al gauw concluderen we dat je geen lijst kunt uitzoeken bij een schilderij dat grauw is, tenzij je besluit dat je het grauw láát.
Ik voel me in de lijstenmakerij als een vis in het water. Grappig is dat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten